Bus stop, Nick Claeskens

“Tijdens de dagelijkse fietstochten naar mijn werk kijk ik steeds rond en neem ik verschillende dingen in me op. Geleidelijk aan viel me iets op met het passerende busvervoer. De kleuren en firmanamen die je op de bussen geschilderd ziet, bleven in mijn geheugen hangen. Keer op keer kwam ik ze tegen, maar plots veranderden de kleuren op de bussen en zag ik deze bedrijfsnamen ergens als kleine lettertjes, vermeld bij een andere naam.

Ik ging op onderzoek en kwam te weten dat er heel wat kleinschalige, meestal familiale busbedrijven werden opgenomen in een groter geheel. De familiale bedrijven fungeerden dan verder als onderaannemer binnen hun nieuwe groep. Zij hielden hun bussen, konden hun activiteit ‘verderzetten’, met een andere soort kwaliteit maar vooral in een andere sfeer. Zie het als de kruidenier die niet langer kan overleven door de vestiging van een groot warenhuis in de buurt. De kruidenier ziet zijn klanten verdwijnen door zijn kleinschaligheid met duurdere prijzen tot gevolg. Zo speelt hij uiteindelijk zijn loyaalste klanten kwijt.

Een grote brok aan Belgische authenticiteit gaat verloren, de beleving verandert, en herinneringen en nostalgische gevoelens zullen mee evolueren met hun tijd.

Gedurende 2 jaar ben ik op stap gegaan om een 35-tal van die kleinschalige, familiale busbedrijven te portretteren. Ik wenste om op een humanistische, sociale manier vast te leggen waar zij sterk, maar tegelijk ook heel broos in zijn. Het is een soort nostalgische kronkel in mijn hoofd, waarbij ik als fotograaf documenteer wat misschien binnen enkele jaren volledig verloren zal gaan. Mijn doel is om door mijn beelden een inkijk te geven in een aparte – alledaagse – wereld en de kijker tot nadenken te stemmen. Met een open blik. Zo probeer ik mensen te raken.

Iedereen heeft wel eens een busrit meegemaakt in zo’n tourbus. Mijn beelden laten het sociale gemeenschapsleven in Vlaanderen zien, generatie-overschrijdend en binnen een specifieke sociale dynamiek. Heel wat warme mensen kruisten mijn pad, overal en nergens. Daarom ben ik verder blijven werken aan deze reeks. Bus Stop vertelt dit beeldverhaal. Goede reis.”

– Nick Claeskens